martı

bir martı gibi yaşamak gerek.gökyüzünde,beyaz kanatlarını açarak süzülmek-kıyıdan fazla uzaklaşmadan.-ki janathan buna istisnadır.o da sonsuzluğa kanat çırpmıştır;bütün ihtişamı ve vakarıyla.-farklı uçabilmek...kim istememiştir ki bunu?ben de janathan olduğumu düşünür ve farklı uçacağım,sizlerin çıkamayacağımız kadar yükseklere çıkacağım diyerek dolaşır,diğer mahlukat-ı beşere tepeden bakardım.ama bana kimse demedi ki,o kadar yükseğe çıkarsan senin aerodinamik yapın buna müsade etmez,kırılır kolun kanadın,lap diye yere yapışırsın.kendi tanı önce.antreman felan yap,ne bilim bir hcaya git,okun vs...hoş deselerde farketmezdi ya.sonuçta ben bütün bunlara bir noktada hazırdım.kolumun-kanadımın kırılmasına,aerodimik v. fizik kurulları ve fıtratımın buna uygun olmamasına.biliyordum bir martı olarak kartal gibi semanın tepelerine ulaşamayacağımı...ama o büyük güneş ülkesi vardı ya,hani bir noktadan sonra sadece cesur martıların ulaşabileceği.başkalarının ne dediğini umursamayacak ve güneş ülkesine gitmek için çalışacaktım.benden önce bunu denemiş ve güneş ülkesine ulaşmış martılarla aynı masada şarap içip ekmek yiyecektim...

şimdi-ben mi başarısız oldum,yoksa güneş ülkesi mi yok?hayal kırıklıklarımımın toplamını mı yaşayacağım ya da hayal kırıklığına uğratıldığımı düşünüp,suçu başkalarına atarak mı avunacağım?hani çok istersen olurdu herşey?umudu hiç yitirmemek lazımdı...kırık kanatla ölümü beklemek,uçamayacağımı bilmekten kolay.artık gökyüzünde süzülerek denizlerin üzerinde balık aramak yok.dalgalarla sevişmek yok.rüzgarın dinginliğinde avaz avaz bağırarak özgürlüğe doğru yol almak yok.bir kayalıkta ölümümü bekliyorum.bu kadar...güneş ülkesi diye avuttuğum ruhumun ıstıraplarıyla baş başa.farklı uçacağım diye uçamaz olmanın hicranıyla geçen günlerime göz yaşları arasından bakacağım.oysa ne çok isterdim,çıktığım yükseklikten tutunamayıp yere düşerken ölmeyi.gökten ölü bir martı olarak düşmeyi.belki yaram iyileşir-istersem.ama yeni başlangıçlara gücüm kaldı mı ki?

yaşamın neresinden dönülse kardır.artık bir tutunamayan olarak,yapabileceğim en erdemli davranış bu.